امین تارخ (زادهٔ ۲۰ مرداد ۱۳۳۲ – درگذشتهٔ ۲ مهر ۱۴۰۱) بازیگر سرشناس سینما، تلویزیون و تئاتر ایران بود. او با بازی در نقش‌های ماندگار و فعالیت‌های هنری گسترده، به‌عنوان یکی از چهره‌های برجستهٔ هنرهای نمایشی ایران شناخته می‌شد. تارخ در شیراز متولد شد و از دوران جوانی به هنر نمایش علاقه‌مند شد. این علاقه او را به تحصیل در رشتهٔ بازیگری و کارگردانی تئاتر در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران سوق داد، جایی که توانست مهارت‌های خود را در زمینهٔ بازیگری پرورش دهد.

فعالیت حرفه‌ای او در سینما از دههٔ ۱۳۵۰ آغاز شد، اما در دههٔ ۱۳۶۰ و بازی انفجار ۱۳۷۰ با  بازی در فیلم‌ها و سریال‌های پربیننده به شهرت فراوانی رسید. از جمله آثار مهم او در سینما می‌توان به فیلم‌های مرگ یزدگرد (به کارگردانی بهرام بیضایی)، پرندهٔ کوچک خوشبختی و مادر (به کارگردانی علی حاتمی) اشاره کرد. در تلویزیون نیز با ایفای نقش در سریال‌هایی همچون بوعلی سینا و سریال معصومیت از دست رفته به یاد ماندنی شد.

امین تارخ نه‌تنها بازیگری توانا بود، بلکه در عرصهٔ آموزش نیز تأثیر چشمگیری داشت. او در سال ۱۳۷۳ یک مدرسه بازیگری تأسیس کرد که بسیاری از بازیگران موفق امروز از شاگردان او به‌شمار می‌روند. روش تدریس او بر پایهٔ تلفیق دانش تئوری و تجربه عملی بود که باعث شد بسیاری از هنرجویانش راهی سینما و تلویزیون شوند.

وی به خاطر تسلط بر بیان، اجرای نقش‌های عمیق و سبک خاص خود در بازیگری، از سوی منتقدان و مخاطبان تحسین می‌شد. تارخ در طول دوران حرفه‌ای خود، جوایز و افتخارات متعددی را کسب کرد و در جشنواره‌های مختلف به عنوان بازیگر برتر شناخته شد. او علاوه بر بازیگری، در رویدادهای فرهنگی و هنری نیز فعال بود و همواره از جایگاه هنر در جامعه دفاع می‌کرد.

یکی از ویژگی‌های برجسته امین تارخ، انتخاب‌های هوشمندانه در ایفای نقش‌هایش بود. او تلاش می‌کرد در پروژه‌هایی حضور یابد که از نظر محتوایی و هنری ارزشمند باشند و پیامی عمیق به مخاطب منتقل کنند. همین دقت نظر باعث شد که نقش‌های او ماندگار شده و در ذهن مخاطبان حک شود.

با وجود شهرت و موفقیت، تارخ همواره شخصیتی فروتن داشت و احترام زیادی برای مخاطبان و همکارانش قائل بود. او به باور خود، بازیگری را وسیله‌ای برای بیان احساسات و دغدغه‌های انسانی می‌دانست و همیشه بر لزوم تعهد هنرمند به اخلاق و جامعه تأکید می‌کرد.

سرانجام، امین تارخ در ۲ مهر ۱۴۰۱ در سن ۶۹ سالگی بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت. درگذشت او ضایعه‌ای بزرگ برای سینما و هنر ایران بود و بسیاری از هنرمندان و دوستدارانش یاد و خاطرهٔ او را گرامی داشتند. میراث هنری او همچنان در آثار ماندگارش باقی خواهد ماند و تأثیر او بر سینما و تلویزیون ایران تا سال‌ها احساس خواهد شد.